Niemieckie trałowce typu 35 i ich wersje rozwojowe typów 38 i 39Mob
Przemysław Federowicz
część I

Aktualizacja: 05.09.2005

Magazyn Okręty Wojenne Nr 3/2003 (59)
Jezyk: polski

Streszczenie: Autor opisuje w nich genezę i powstanie pierwszych (po I wojnie) niemieckich trałowców typu 1935 oraz wersje rozwojowe typów 38 i 39Mob. W artykule znalazło się dużo niepublikowanych zdjęć oraz rysunki techniczne typów 35 i 39Mob. W kolejnych częściach zostaną przedstawione dane techniczne kolejnych trałowców typu 40 oraz 1943. Kolejne części obejmą losy okrętów podczas II wojny światowej a także losy powojenne.

Zobacz także:
Wyposażenie niemieckich trałowców - trał Otter
Rysunek niemieckiego trałowca typu 1935 / Rys. Tomasz Grotnik

Fragment artykułu: Szerokie wykorzystanie min w I wojnie światowej przyczyniło się do tworzenia środków przeciwminowych we wszystkich flotach wojennych. W 1922 r. w Reichsmarine powstał urząd techniczny zajmujący się projektowaniem, budową min oraz ich zwalczaniem (Sperrversuchskommando). Jesienią 1924 r. powstała 1 półflotylla trałowców (1.Minensuch-Halbflottille) składająca się z okrętów typu 1916: M 113, M 122, M 136 i M 145. Później na początku lat 30-tych flotylla liczyła już 8 trałowców M 66, M 98, M 109, M 111, M 126, M 129, M 132 i M 146. W roku 1933 została przeformowana na dwie oddzielne flotylle (1 i 2. M-Flottille) liczące po 5 okrętów. Zostały one podporządkowane powstałemu w tym czasie Dowódcy Sił Minowych (Führer der Minensuchboote).
Pierwsze propozycje budowy nowych okrętów pojawiły się w 1935 r. podczas dyskusji na temat modernizacji starych trałowców. W tym samym roku pod kierownictwem referenta marynarki Drießena powstał projekt nowego trałowca typu 1935. Opierał się on na sprawdzonej podczas I wojny światowej konstrukcji trałowca typu 1916 odpowiednio zmodernizowanej i przystosowanej do ówczesnych wymogów (uzbrojenie przeciwlotnicze, przeciwko okrętom podwodnym, środki do zwalczania min oraz możliwość ich stawiania). Trałowce typu 1935 miały mieć wyporność maksymalną 874 ts, wymiary 68,10 na 8,70 i 2,65 oraz prędkość 18 w.
Pierwszy program budowy zakładał zakup 12 trałowców. Jednakże 22 listopada 1935 r. zlecono budowę tylko 9 okrętów: M 1 - M 3 stoczni H.C. Stülcken Sohn z Hamburga, M 4 - M 6 w Oderwerke ze Szczecina i M 7 - M 9 w Flender-Werft z Lubeki. W lipcu 1936 r. położono stępki pod pierwsze trałowce M 1 i M 2, natomiast na ostatnim z serii, M 9 dopiero w marcu 1937 roku. Tymczasem 1 września 1936 r. złożono zamówienie na kolejne 3 jednostki M 10 - M 12. Zamówienie zostało podzielone pomiędzy wymienione wyżej stocznie. Położenie stępek pod okręty odbywało się do października 1937 roku. Budżet na rok 1936 przewidywał zakup kolejnej serii 12 jednostek. Zostały one zamówione 3 marca 1937 roku. Trałowce M 13 - M 16 w Stülcken, M 17 - M 19 w Oderwerke oraz M 20 - M 24 w Flender-Werft. Ostatnią stępkę położono pod M 24 31 lipca 1940 roku.